Een basisoverzicht van chronische letsels van het motorsysteem
Chronisch letsel van het motorsysteem verwijst naar het chronische letsel van de bij sport betrokken weefsels (botten, gewrichten, spieren, pezen, ligamenten, slijmbeurzen en verwante bloedvaten en zenuwen) veroorzaakt door lokale stress veroorzaakt door langdurige, herhaalde en voortdurende houdingen en bewegingen. beroepsbewegingen.Het is een groep veel voorkomende klinische laesies.De pathologische manifestaties waren hypertrofie en hyperplasie als compensatie, gevolgd door decompensatie, lichte scheuring, accumulatie en vertraging.Onder hen komen chronische verwondingen aan zacht weefsel, vertegenwoordigd door tendinopathie, en chronisch kraakbeenletsel, vertegenwoordigd door artrose, het meest voor.
Wanneer het menselijk lichaam chronische ziekten of degeneratieve veranderingen heeft, kan dit het vermogen om zich aan te passen aan stress verminderen;Lokale misvormingen kunnen de lokale spanning vergroten;Stressconcentratie kan worden veroorzaakt door onoplettendheid op het werk, technische onbekwaamheid, een onnauwkeurige houding of vermoeidheid, allemaal oorzaken van chronisch letsel.Werknemers in de ambachtelijke en semi-gemechaniseerde industrie, sportwerkers, theater- en acrobatische artiesten, bureaupersoneel en huisvrouwen zijn allemaal het meest vatbaar voor dit soort ziekten.Samenvattend kan worden gesteld dat de incidentiegroep vrij groot is.Maar chronische blessures kunnen worden voorkomen.Het optreden en de herhaling moeten worden voorkomen en gecombineerd met preventie en behandeling om de werkzaamheid te vergroten.Eenmalige behandeling voorkomt niet, symptomen vaak terugval, herhaalde auteur, behandeling is erg moeilijk.Deze ZIEKTE wordt veroorzaakt door een chronische, schadelijke ontsteking, dus de sleutel tot de behandeling is het beperken van de schadelijke werking, het corrigeren van de slechte houding, het versterken van de spierkracht, het behouden van de niet-dragende activiteit van het gewricht en het regelmatig veranderen van de houding om de verspreiding te bevorderen. de stress.
Classificatie van chronische verwondingen van het motorsysteem
(1) Chronisch letsel van zacht weefsel: chronisch letsel van spieren, pezen, peesmantel, ligament en slijmbeurs.
(2) Chronisch botletsel: verwijst voornamelijk naar de vermoeidheidsbreuk in de botstructuur, is relatief fijn en gemakkelijk om stressconcentratie te produceren.
(3) Chronisch letsel van kraakbeen: inclusief chronisch letsel van gewrichtskraakbeen en epifysairkraakbeen.
(4) Perifere zenuwinsluitingssyndroom.
Klinische manifestaties van chronische motorische schade
(1) Langdurige pijn in een deel van de romp of ledemaat, maar geen duidelijke voorgeschiedenis van trauma.
(2) Er zijn gevoelige plekken of massa's in specifieke delen, vaak vergezeld van enkele speciale tekens.
(3) Lokale ontsteking was niet duidelijk.
(4) Een recente geschiedenis van hyperactiviteit gerelateerd aan de pijnplaats.
(5) Sommige patiënten hadden een geschiedenis van beroepen en soorten werk die chronisch letsel konden veroorzaken.
De rol van PRP bij chronisch letsel
Chronisch weefselletsel is een veel voorkomende en frequent voorkomende ziekte in het dagelijks leven.Traditionele behandelmethoden hebben veel nadelen en bijwerkingen, en een onjuiste behandeling heeft een slechte invloed op de prognose.
Bloedplaatjes en verschillende groeifactoren in PRP, evenals hun interacties, hebben nieuwe ideeën op dit gebied geopend door een bevestigingspunt te bieden voor celadhesie, het fysiologische herstelproces van weefsels te versnellen, pijn te verlichten en ontstekingsremmende en anti-inflammatoire eigenschappen te bieden. functionele eigenschappen van infecties.
Spierbelasting is een veel voorkomende sportblessure.Traditionele behandeling is gebaseerd op fysiotherapie: zoals ijs, remmen, massage enzovoort.PRP kan worden gebruikt als adjuvante therapie voor spierspanning vanwege de goede veiligheid en het bevorderen van celregeneratie.
Pees is het transmissiedeel van het bewegingssysteem, dat gevoelig is voor stressblessures en chronische belasting.Peesweefsel, dat bestaat uit tendinocyten, vezelig collageen en water, heeft geen eigen bloedtoevoer, waardoor het na beschadiging langzamer geneest dan ander bindweefsel.Histologisch onderzoek van de laesies toonde aan dat de beschadigde pezen niet ontstekingsremmend waren, maar dat de normale herstelprocessen, waaronder fibrogenese en vascularisatie, beperkt waren.Het littekenweefsel dat wordt gevormd na herstel van een peesblessure kan ook de functie ervan beïnvloeden en kan opnieuw tot peesruptuur leiden.Traditionele behandelmethoden zijn doorgaans conservatief en chirurgisch op de lange termijn voor acute peesruptuur.De veelgebruikte methode van lokale injectie van glucocorticoïden kan de symptomen helpen verlichten, maar kan leiden tot peesatrofie en structurele veranderingen.Uit verder onderzoek bleek dat groeifactoren een cruciale rol spelen in het proces van ligamentherstel, en vervolgens werd geprobeerd PRP te bevorderen of te ondersteunen bij de behandeling van peesblessures, met significant effect en een sterke respons.
(De inhoud van dit artikel is herdrukt en wij bieden geen enkele expliciete of impliciete garantie voor de juistheid, betrouwbaarheid of volledigheid van de inhoud in dit artikel, en zijn niet verantwoordelijk voor de meningen in dit artikel, begrijp dit alstublieft.)
Posttijd: 20 oktober 2022