Bloedplaatjesrijk plasma (PRP) wordt momenteel veel gebruikt in verschillende medische vakgebieden.De afgelopen jaren heeft de toepassing van PRP in de orthopedie steeds meer aandacht getrokken, en de toepassing ervan op verschillende gebieden zoals weefselregeneratie, wondgenezing, littekenherstel, plastische chirurgie en schoonheid is steeds uitgebreider geworden.In het nummer van vandaag analyseren we de biologie van PRP, het werkingsmechanisme ervan en de classificatie van PRP om beter te begrijpen wat wel en niet met PRP kan worden gedaan.
De geschiedenis van PRP
PRP is ook bekend als bloedplaatjesrijk plasma (PRP), bloedplaatjesrijke groeifactor (GFS) en bloedplaatjesrijke fibrine (PRF) matrix.Het concept en de beschrijving van PRP begon op het gebied van de hematologie.Hematologen bedachten de term PRP in de jaren zeventig, voornamelijk om patiënten met trombocytopenie te behandelen door bloedplaatjes te extraheren en transfusies toe te voegen.
Tien jaar later werd PRP gebruikt bij maxillofaciale chirurgie als PRF.Fibrine heeft hechtende en homeostatische eigenschappen, en PRP heeft ontstekingsremmende eigenschappen die de celproliferatie stimuleren.Vervolgens werd PRP op grote schaal gebruikt op het gebied van het bewegingsapparaat bij sportblessures en bereikte het goede therapeutische effecten.Omdat de behandeldoelen voornamelijk professionele atleten zijn, heeft het uitgebreide aandacht gekregen in de media en wordt het op grote schaal gebruikt op het gebied van de sportgeneeskunde.Vervolgens werd PRP geleidelijk gepromoot in de orthopedie, chirurgie, kinderchirurgie, gynaecologie, urologie, plastische en cosmetische chirurgie en oogheelkunde.
Bloedplaatjes biologie
Perifere bloedcellen omvatten rode bloedcellen, witte bloedcellen en bloedplaatjes, allemaal afgeleid van een gemeenschappelijke pluripotente stamcel die zich kan differentiëren in verschillende cellijnen.Deze cellijnen bevatten voorlopercellen die zich kunnen delen en rijpen.Bloedplaatjes zijn afgeleid van beenmerg en zijn schijfvormige cellen met kern van verschillende groottes, met een gemiddelde diameter van ongeveer 2 μm, en zijn de minst dichte bloedcellen.Het aantal bloedplaatjes in normaal circulerend bloed varieert van 150.000 tot 400.000 per microliter.Bloedplaatjes bevatten verschillende cruciale secretoire korrels, waarvan er drie hoofdkorrels zijn: dichte korrels, o-korrels en lysosomen.Elk bloedplaatje heeft ongeveer 50-80 deeltjes.
De definitie van PRP
Concluderend is PRP een biologisch product, een geconcentreerd plasma met een aanzienlijk hogere bloedplaatjesconcentratie dan die in perifeer bloed.PRP bevat niet alleen een hoog aantal bloedplaatjes, maar bevat ook alle stollingsfactoren, waaronder een reeks groeifactoren, chemokinen, cytokinen en plasma-eiwitten.
PRP wordt geëxtraheerd uit perifeer bloed dat wordt afgenomen via verschillende laboratoriumbereidingsmethoden.Na bereiding worden, volgens verschillende dichtheidsgradiënten, de rode bloedcellen, PRP en PPP in de bloedbestanddelen achtereenvolgens gescheiden.Bij PRP moet naast de hoge concentratie bloedplaatjes ook worden overwogen of het leukocyten bevat en of het geactiveerd is.Op basis van deze aspecten worden verschillende PRP-typen bepaald die geschikt zijn voor verschillende pathologische aandoeningen.
Er zijn momenteel verschillende commerciële apparaten beschikbaar die de voorbereiding van PRP kunnen vereenvoudigen.Deze PRP-apparaten produceren doorgaans 2-5 maal hogere PRP-bloedplaatjesconcentraties.Hoewel men zou kunnen denken dat hoe hoger de concentratie bloedplaatjes en hoe hoger de hoeveelheid groeifactor, hoe beter het therapeutische effect zou moeten zijn, is dit niet vastgesteld en wordt een concentratie van 3 tot 5 keer in het algemeen passend geacht.
Commerciële apparaten hebben het voordeel dat ze gestandaardiseerd en eenvoudiger zijn, maar hebben beperkingen van hun respectieve apparaten.Sommige kunnen specifieke onzuiverheden niet goed verwijderen en sommige PRP-preparaten hebben geen hoge concentratie.In principe kan niet alle commerciële apparatuur afzonderlijk en nauwkeurig worden voorbereid.Dit is het grootste probleem met gestandaardiseerde apparatuur.Momenteel kan alleen nauwkeurig geïndividualiseerde laboratoriumvoorbereidingstechnologie aan alle behoeften van patiënten voldoen, wat hoge eisen stelt aan laboratoriumtechnologie.
De classificatie van PRP
In 2006 stelden Everts et al. het concept van leukocytenrijke PRP voor.Daarom kan PRP grofweg in twee typen worden verdeeld op basis van het aantal aanwezige leukocyten: PRP met slechte leukocyten en PRP met rijke leukocyten.
1) Bloedplaatjesrijk plasma met een hoge concentratie leukocyten, L-PRP (Leukocyte Platelet-Rich Plasma, dat een kleine hoeveelheid rode bloedcellen bevat) genoemd, wordt voornamelijk gebruikt voor vuurvaste wonden, diabetische voet, jicht met niet-genezende wonden, botherstel, non-union, beenmergontsteking en andere klinische behandelingen.
2) Bloedplaatjesrijk plasma zonder of met lage concentraties leukocyten wordt P-PRP (Pure Platelet-Rich Plasma, zonder rode bloedcellen) genoemd, voornamelijk gebruikt voor sportblessures en degeneratieve ziekten, waaronder meniscusblessures, ligament- en peesblessures , tenniselleboog, knieartritis, kraakbeendegeneratie, lumbale hernia en andere ziekten.
3) Nadat het vloeibare PRP is geactiveerd door trombine of calcium, kan een gelachtig PRP of PRF worden gevormd.(Eerst opgesteld door Dohan et al. in Frankrijk)
In 2009 hebben Dohan Ehrenfest et al.stelde 4 classificaties voor op basis van de aan- of afwezigheid van cellulaire componenten (zoals leukocyten) en fibrinestructuur:
1) Zuiver PRP of leukocytarm PRP: Het bereide PRP bevat geen leukocyten en het fibrinegehalte na activering is laag.
2) Witte bloedcellen en PRP: bevatten witte bloedcellen en het fibrinegehalte na activering is laag.
3) Zuiver PRF of leukocytarm PRF: het preparaat bevat geen leukocyten en heeft fibrine met hoge dichtheid.Deze producten hebben de vorm van geactiveerde gels en kunnen niet voor injectie worden gebruikt.
4) Leukocytenrijk fibrine en PRF: bevat leukocyten en fibrine met hoge dichtheid.
In 2016 hebben Magalon et al.stelde de DEPA-classificatie voor (dosis, efficiëntie, zuiverheid, activering), waarbij de nadruk lag op het aantal PRP-bloedplaatjes, de productzuiverheid en de activering van bloedplaatjes.
1. Bloedplaatjesinjectiedosis: Bereken door de bloedplaatjesconcentratie te vermenigvuldigen met het bloedplaatjesvolume.Afhankelijk van de geïnjecteerde dosis (in miljarden of miljoenen bloedplaatjes) kan deze worden onderverdeeld in (a) zeer hoge dosis:> 5 miljard;(b) hoge dosis: van 3 miljard naar 5 miljard;(c) gemiddelde dosis: van 1 miljard naar 3 miljard;d) lage dosis: minder dan 1 miljard.
2. Bereidingsefficiëntie: het percentage bloedplaatjes dat uit het bloed is verzameld.(a) Hoge efficiëntie van het apparaat: terugwinningspercentage van bloedplaatjes >90%;(b) gemiddelde efficiëntie van het apparaat: terugwinningspercentage van bloedplaatjes tussen 70-90%;(c) lage apparaatefficiëntie: herstelpercentage tussen 30-70%;(d) De efficiëntie van de apparatuur is extreem laag: het terugwinningspercentage bedraagt minder dan 30%.
3. PRP-zuiverheid: Het houdt verband met de relatieve samenstelling van bloedplaatjes, witte bloedcellen en rode bloedcellen in PRP.We beschrijven het als (a) zeer zuiver PRP: >90% bloedplaatjes ten opzichte van erytrocyten en leukocyten in PRP;(b) zuiver PRP: 70-90% bloedplaatjes;(c) heterogene PRP: % bloedplaatjes Tussen 30-70%;(d) PRP van volbloed: het percentage bloedplaatjes in PRP is minder dan 30%.
4. Activeringsproces: of bloedplaatjes moeten worden geactiveerd met exogene stollingsfactoren, zoals autologe trombine of calciumchloride.
(De inhoud van dit artikel is overgenomen.)
Posttijd: 16 mei 2022